WK Onderwaterfotografie 2015 Zeeland.

Hans E heeft als vrijwilliger opgetreden bij het WK Onderwaterfotografie 2015, in Zeeland. Uiteraard zijn er fotos gemaakt, en verder een verslag.

 

Ik was een van de gelukkigen om te mogen assisteren bij dit schitterende evenement. Goed en strak georganiseerd, oké af en toe vielen er wel wat steekje, maar dat mocht geen naam hebben. De contacten met de medevrijwilligers, na de voorbereidende briefing(en) verliepen allemaal via Facebook ( grgrgrgrggr) maar hier hebben we dan wel de afspraak kunnen maken om elkaar te ontmoeten in het “NOB Epi centrum” Hotel Huis ter Duin in Burg Haamstede, leuk optrekje, beetje duur voor een clubweekend denk ik. Hier kom je Teun dan ook zomaar tegen met het excuus “ik wil een T shirt scoren”???

Aanvang was de donderdag in Zierikzee met een heuse optocht naar de grote kerk in Zierikzee. Hier werd dan de officiële opening gehouden. Ik mocht de Japanners begeleiden naar de grote kerk, das echt wel lachen. Deze mensen waren net terug van de eerste kennismakingsduik in de Grevelingen, de avond ervoor waren zij aangekomen. Hoezo jetlag??? Na al het openingsgedoe konden we met de vrijwilligers onder elkaar even verder praten, ook om een aantal zaken met elkaar te regelen denk aan carpoolen enz. Ik sliep op het MS de ‘Panda’ in den Osse dus moest veel heen weer rijden. In de avond kregen alle vrijwilligers nog een uitgebreide briefing van Desmond, daarna mocht ik en de andere teamcontrollers nablijven voor de technische briefing samen met alle deelnemers. Kortom het werd gelijk een latertje.

Hans E WK OW fotografie
Hans houdt de deelnemers nauwlettend in de gaten

Maar dat alles was terug te lezen in het zeer uitgebreide draaiboek dat gemaakt was. De volgende dag werd er een zgn testduikdag gemaakt. Reden hiervoor is om te zien of alles loopt zo alles het moet lopen. Maar even over mijn taak “Teamcontroller” tijdens de testdag en de dagen die daarop volgen, werden wij als teamcontroller verwacht In het hotel Huis ter duin, De fotocontrollers controleren als eerste de camera’s, samen met de deelnemers, geheugenkaart schoon enz. dan wordt de camera verzegeld. En gaan de deelnemers naar hun teamcontroller toe, zij laten de camera’s bij ons achter en gaan dan hun duikuitrustingen in de bussen deponeren. Wanneer dit gedaan is komen zij terug dan ga ik met mijn team de bus in. De camera’s hou ik nauwlettend in de gaten, maar ook is gebruik van telefoon, ipad, laptop enz. niet toegestaan in het bijzijn van de camera. Zodra wij op de duikplaats zijn ga ik samen met mijn team naar de cameratent en hier laten zij de camera weer achter met mijn persoontje als bewaker. Hier komt ook niemand meer aan of binnen. Moet er wat gebeuren bv een lens wisselen, dan doen zij dat in het bijzijn van 2 Team- controllers. Moet de camera en geopend worden en het zegel verbroken worden dan dient ook de groupsupervisor daarbij aanwezig zijn, hier wordt dan een summier proces-verbaal van gemaakt. Kortom het zit aardig dichtgespijkerd. Voordeel van mijn taak is dat je direct contact had met je team, dat maakte het wel heel gezellig.

Dag een had ik Spanje en dag twee Mexico. Beide ploegen waren prima om deze dagen mee door te brengen. Testdag verliep prima een paar puntje op de bekende ii, redelijk op tijd terug op de panda 19.00 uur waar we aan een laat diner begonnen. Het MS de Panda is een prima duikschip waar ik wel een keer met wat clubduikers naar toe wil voor een weekendje Grevelingen. Gewoon lekker relaxt bootduiken maken.

De eerste wedstrijddag, spannend. Weer vroeg op 06.00 uur en naar Burgh Haamstede na het ontbijt(je). Daar aangekomen eerst een bak koffie scoren, lukte prima bij de “oppasser” van de ontbijtzaal, eerst geloofde ze ons niet dat wij hier ook bij hoorden, maar toen lieten we onze kaart zien en noemden wij ons “hut nummer” en toen mochten we binnen koffie pakken. Ongelofelijk. Na de koffie naar de fotocontrollerkamers en daar begon het wachten op de diverse landenteams. Hier hielden wij ook onze bespreking/briefing met onze supervisor om de dag even door te nemen. De landenteams melden zich bij de Fotocontrollers, nog even onwennig maar we hielpen ze keurig naar de fotocontrollers en daarna vingen wij de mensen (lees camera’s) weer op. Na dat zij de uitrustingen in de bus gedaan hadden kwamen ze de camera’s ophalen, wij liepen dan gezamenlijk naar de bus en vertrokken naar de duikplaats. Eerste duik Zeelandbrug, en toen begon het zachtjes te regenen. Balen zeker voor de teams, geeft onnodige extra spanning en stress, kon je ook aan de mensen zien, met name hoe vaak ze de camera gingen nalopen of alles goed was ???

Gelukkig klaarde het weer op en tijdens de briefing voor de duik werd het droog, geweldig. Bij de Zeelandbrug werden drie mogelijkheden aangeboden, een de vaste trap, twee een gemaakte trap 50 meter verder en drie een gemaakte trap op ongeveer 100 meter verder. Mijn team (Spanje ) koos voor de vaste trap, reden was dat zij hier al diverse oefenduiken hadden gemaakt. Na het sein dat de duikers naar de waterkant mochten, worden de camera’s opgehaald en gaan wij naar de waterkant. Hier kunnen de duikers het water in maar mogen pas op het toeter-signaal onder, zij die eerder gaan worden gediskwalificeerd. Na het verlossende startsignaal wordt er afgedaald en komen zij 90 minuten later weer boven, de maximale tijd werd eruit gehaald.

DSC_1024Dan begint het hele proces weer opnieuw. De tweede duik werd gemaakt op het werkeiland Neeltje Jans. Hier had de NOB om gevraagd bij de mosselperceelhouder. Hele fraaie duikstek, zouden ze standaard op moeten nemen. Maar is wel lastig mede omdat je met een zodiac naar de percelen gevaren moet worden. Voor zover ik het kon bepalen verliep de eerste dag meer dan prima. De sfeer zat er goed in, zeker ook de teams onder elkaar. De vrijwilligers hadden het allemaal prima naar de zin, we hoorden geen klachten vanuit het EPI centrum. Dus alles goed.DSC_0997

Tweede dag kreeg ik Mexico, PePe de grote stroopwafelverslinder maakte hier onderdeel vanuit, de man had al last van zijn maag vd stroopwafels. De avond ervoor hadden zij ook kennisgemaakt met het Finse team, beide teams zaten in de zelfde bus, ongelofelijk gelachen. Maar nu eerste Neeltje Jans en daarna de Zeelandbrug. Ik zal de procedure niet weer herhalen. Het weer was die dag geweldig, strak blauw water en geen zuchtje wind. Ik ging mee met de zodiac, de bemanning, twee Belgen, hadden er ook erg veel zin in. Ik heb me niet verveeld op het water. Aan het einde vd middag weer naar Burgh Haamstede, de wedstrijd dagen zaten erop. De deelnemers gingen de foto’s uitzoeken die zij aan moesten bieden aan de jury, 5 disciplines. Te weten, model, macro, groothoek, visportret en kreeft. Hiervan mochten zij drie foto’s per onderdeel aanbieden.

In de avond waren wij in het hotel voor een presentatie van Kurt Armsler, daarna even naar de bar hier waren een aantal teams bezig foto’s te selecteren. Erg leuk, je mening wordt gevraagd, maar dat gaf alleen maar meer verwarring, dus daar zijn ze snel mee gestopt. De Jury zoekt dan de beste eruit en deze worden de volgende dag in de middag in de grote zaal van Neeltje Jans gepresenteerd. Daar kregen de geselecteerde foto’s punten en de hoogste scoren wint. Groot gejuich toen Marco Heesbeen de gouden plak won bij het onderdeel kreeft. In de avond werd de winnaar overall bekend gemaakt, maar dat was al te raden als je opgelet had. De Kroaat Damir Zurub stond nl al drie keer op het podium dus dat kon niet meer missen. En inderdaad in de avond kreeg hij zijn volkslied met de gouden plak dit allemaal op het strand van Renesse bij de fraaie locatie Our Seaside.DSC_1100

Na de officiële praatjes, plakken en vlaggen over dragen, kregen de deelnemers en de vrijwilligers een groots BBQ buffet aangeboden. Dit feestje ging tot in de kleine uurtjes door. Ik ging na de BBQ naar huis.

Ik vond het een geweldige ervaring om hier als vrijwilliger te mogen helpen, wat vooral kenmerkend was, was de geweldige sfeer bij en de landen teams en de vrijwilligers onder elkaar. Er waren toch een kleine 80 vrijwilligers (dan tel ik de reddingsbrigades, marinepersoneel en zodiac personeel niet eens mee) en 20 verschillende landen met ongeveer 90 mensen. Ofwel een allegaartje maar het was een topper waar de NOB prima op terug kan kijken.

Graag gedaan Hans